|
|
Τα 18 μικρά διηγήματα που αποτελούν αυτή τη συλλογή γράφτηκαν ανάμεσα στο 2000 και το 2005, οπότε μην ξαφνιαστείτε αν τύχει να συναντήσετε μέσα τους Δραχμές, Σταθερά Τηλέφωνα ή άλλα τέρατα του μακρινού παρελθόντος & μην αναρωτηθείτε γιατί οι χαρακτήρες Δεν Γκουγκλάρουν τις όποιες απορίες τους... Την έκδοση επιμελήθηκε ο moody alien με την πολύτιμη συνδρομή της Φωτεινής Φιλοξενίδου. Διαθέσιμο σε έντυπη (βιβλίο 50 σελίδων) και ψηφιακή μορφή (αρχείο PDF) από τις 22 Μαρτίου 2023. |
-----------------------------------
ΤάΚΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡάΚΗΣ: ΒΙΟΓΡΑΦΙΚό
-----------------------------------
"Ο Τ.Κ. ήρθε στον κόσμο μια κρύα και βροχερή μέρα. Τόσο κρύα και βροχερή που τον κράτησαν στο νοσοκομείο για να μην τη δει και τρομάξει. Τον ξαπόστειλαν την επομένη, που ο ήλιος έλαμπε κι η θερμοκρασία ήταν ευχάριστη. Άπειρος καθώς ήταν την πάτησε: νόμισε πως θα του αρέσει.
Ήταν επίσης άτριχος, άθρησκος και χωρίς καν ένα όνομα. Αργότερα κατόρθωσε ν’ αποκτήσει μόνο τα δύο πιο υποχρεωτικά, λόγω της συνεχιζόμενης πολιτικής λιτότητας.
Πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια μέχρι να διοργανώσει το πρώτο του πάρτι γενεθλίων –είχε γεννηθεί στις 29 Φεβρουαρίου. Αυτό μοιραία τον έκανε εσωστρεφή και μελαγχολικό. Στην αυτοβιογραφία του (που, παρεμπιπτόντως, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις μας) ομολογεί πως αυτή υπήρξε η βασική αιτία της μετέπειτα εξάρτησής του από το αλκοόλ και τις ψυχοτρόπες ουσίες. Εκεί απέδιδε η μαμά του (σύμφωνα με τη δική της αυτοβιογραφία) και την ανωριμότητα, την αντιδραστικότητα, το συχνό αυτοερωτισμό και τα πλείστα άλλα ελαττώματα που συνέθεταν την προσωπικότητα «αυτού του κωλόπαιδου».
Στα τρίτα του πάντως γενέθλια, λίγο αφότου έφαγε ένα μεγάλο κομμάτι τούρτα (γιατί ήταν και λαίμαργος), έγραψε την πρώτη του ιστορία. Είχε να κάνει μ’ ένα μελαγχολικό μουσικό που ερωτευόταν κάποια και... τελοσπάντων... ξέρετε, τα γνωστά. Ήταν πολύ γλυκιά ιστορία.
Τίποτε το συνταρακτικό δεν του συνέβη από τότε κι έτσι ο Τ.Κ.
εξακολούθησε να γράφει ιστορίες. Ήταν επίμονος, αυτό αναγκάζεται να το παραδεχτεί κανείς. [...]"
ΤάΚΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡάΚΗΣ: ΒΙΟΓΡΑΦΙΚό
-----------------------------------
"Ο Τ.Κ. ήρθε στον κόσμο μια κρύα και βροχερή μέρα. Τόσο κρύα και βροχερή που τον κράτησαν στο νοσοκομείο για να μην τη δει και τρομάξει. Τον ξαπόστειλαν την επομένη, που ο ήλιος έλαμπε κι η θερμοκρασία ήταν ευχάριστη. Άπειρος καθώς ήταν την πάτησε: νόμισε πως θα του αρέσει.
Ήταν επίσης άτριχος, άθρησκος και χωρίς καν ένα όνομα. Αργότερα κατόρθωσε ν’ αποκτήσει μόνο τα δύο πιο υποχρεωτικά, λόγω της συνεχιζόμενης πολιτικής λιτότητας.
Πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια μέχρι να διοργανώσει το πρώτο του πάρτι γενεθλίων –είχε γεννηθεί στις 29 Φεβρουαρίου. Αυτό μοιραία τον έκανε εσωστρεφή και μελαγχολικό. Στην αυτοβιογραφία του (που, παρεμπιπτόντως, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις μας) ομολογεί πως αυτή υπήρξε η βασική αιτία της μετέπειτα εξάρτησής του από το αλκοόλ και τις ψυχοτρόπες ουσίες. Εκεί απέδιδε η μαμά του (σύμφωνα με τη δική της αυτοβιογραφία) και την ανωριμότητα, την αντιδραστικότητα, το συχνό αυτοερωτισμό και τα πλείστα άλλα ελαττώματα που συνέθεταν την προσωπικότητα «αυτού του κωλόπαιδου».
Στα τρίτα του πάντως γενέθλια, λίγο αφότου έφαγε ένα μεγάλο κομμάτι τούρτα (γιατί ήταν και λαίμαργος), έγραψε την πρώτη του ιστορία. Είχε να κάνει μ’ ένα μελαγχολικό μουσικό που ερωτευόταν κάποια και... τελοσπάντων... ξέρετε, τα γνωστά. Ήταν πολύ γλυκιά ιστορία.
Τίποτε το συνταρακτικό δεν του συνέβη από τότε κι έτσι ο Τ.Κ.
εξακολούθησε να γράφει ιστορίες. Ήταν επίμονος, αυτό αναγκάζεται να το παραδεχτεί κανείς. [...]"
